تطبیق جایگاه زن در اعصار ایران باستان (هخامنشی، اشکانی و ساسانی) و بازنمایی آن در هنرهای تصویری و تجسمی ایران باستان

چکیده: مردم شناسان در مطالعه فرهنگ، اجزا گوناگونی را مد نظر قرار می دهند، یکی از این اجزا هنر می باشد که حاوی اطلاعات غنی جامعه شناختی و مردم شناختی است. هنر هر جامعه ای بازتاب همان جامعه ای است که در آن تولید شده است. در این مطالعه پژوهشگر سعی داشته با مطالعه ی آثار هنری به جا مانده از دوره ی هخامنشی، اشکانی و ساسانی چگونگی بازنمایی زنان در هنر را نشان داده و امکان تحولات ساختاری را در هنر در طی تکوین تاریخ بررسی نماید. برای این کار با استفاده از روش کیفی و رهیافت تطبیقی و به کمک نظریه ی ساختارگرایی تکوینی ابتدا جایگاه زنان مورد مطالعه قرار گرفت تا چارچوب کلی برای شناخت ویژگی های زنان به دست آید. پس از تطبیق جایگاه زنان در سه دوره ی فوق الذکر، نقوش زنان مورد مطالعه قرار گرفتند، بر این اساس در هر دوره ای ویژگی خاصی مد نظر هنرمندان بوده است به طوری که در دوره ی هخامنشیان زنان درباری بیشترین نقوش را به خود اختصاص داده اند، اما در دوره ی اشکانیان تنوع نقوش بیشتر شده و تصاویر خدایان زن در هنر بیشتر خودنمایی می کنند. در دوره ی ساسانیان، طبقات گوناگونی از زنان در هنر راه یافته اند و به جنبه-های زیبایی شناختی و جسمانی زنان توجه خاصی شده است